Kiedy ostatnim razem doświadczałem tego stanu była jesień i nie było mi dane doczekać do lutego. Potem po mniej lub bardziej niedorzecznych fascynacjach doszedłem do wniosku, że życie się toczy i nikt nie jest w stanie wykluczyć tego, że i ja być może już w przyszłym roku, będę mógł znowu cieszyć się tym dniem. Wierzę w to, że chodzi gdzieś po ziemi kobieta, którą mam nadzieję wkrótce spotkam. Choć dzisiaj mogę jedynie zastanawiać się, jaki ma kolor skóry, jakiego jest wyznania i czy jest piękna także zewnętrznie. Czy może właśnie w tej chwili zajmują jej głowę rozmyślania podobne do moich? Czy zastanawia się nad swoją przyszłością i tym, że chodzi gdzieś po świecie pewien mężczyzna? Dzisiaj gratulując wszystkim, którzy stojąc przed chłodziarką z nabiałem zastanawiają się, dlaczego nie ma w spożywczym kisielu pragnę zadedykować poniższe dzieło. Przedstawiona na obrazie postać jest powrzechnie znana, ale to ona wybiera sobie bliskich znajomych, którymi niewątpliwie są osobliwi klienci wspomnianego wcześniej sklepu.
Jak wyczytałem w encyklopedii jest to olej na płótnie namalowany w latach 1602–1603 i w oryginale podziwiać go można w berlińskiej Gemäldegalerie.